Öğle uykusuna yatmıştım. Uyumuşum. Bir gürültü, bir motosiklet patırdısı ile uyandım. Apartmanın kapısına bir motosiklet gelmiş olacak. Sesi kesildi. Sağ yanıma döndüm, uyuyacaktım; bizim evin kapısı çalındı. Dinledim. Evlatlık kız kapıyı açtı. Yeğenim Adnan'ın çatlak zurnaya benzeyen sesi. Kıza bir şeyler söylüyor. Sonra ağabeyimin, yengemin, büyük hanımın sesleri. Kapı önündeki dar aralıkta, ateşli ateşli konuşuyorlar. Sonra sesler uzaklaştı. Apartmanın dış kapısına indiler. Bu sefer sokaktaki sesleri geliyor. Merak ettim. Kalktım, balkon kapısından baktım; Adnan bir motosiklet getirmiş, ona bakıyorlar. Balkona çıktım. Adnan beni görünce: - Amca, bir motosiklet aldım, dedi, gelin bakın! - Görüyorum! dedim. Anası: - Ah yavrum, başına iş çıkardın! diyecek oldu. Adnan: - Ne işi, diyor, bundan iyi şey olur mu? Ulus'tan buraya beş dakika, kırk saniyede aldım. İstersen bin, seni de gezdireyim. Pazar günü bir hava almak istesen, ne yaparsın? Annesi: - İlahi oğlum, dedi, bir taksi çağırır biner, istediğim yere giderim. - Gidersin ama taksi parası verirsin. Sonra da, taksi bulunmadı, diyelim! Her gün taksi bulunuyor mu? Bu, evde. İstedin mi, biner gidersin. Gece bir şey lazım oldu, taksi var mı? Bu sefer babası: - Bu, taksinin gördüğü işi görür mü? - Görmez ama taksi de bunun gördüğü işi göremez. Garaj istemez, bir şey istemez! Boş yere lafı uzatıyorlar. Komşular da bizi dinliyorlar. Balkondan seslendim. İçeri gelin de burada konuşun, dedim. Adnan, motosikletine bindi: - Ben Keçiören'e kadar bir gideyim, dedi.

---